Het is interessant de reacties te lezen op dit bericht op de website van De Tijd.
Ik stel mij de vraag welke effect dergelijke berichtgeving nog heeft op de bevolking. Aangehouden…?
Rechters, captains of industry die in verdenking worden gesteld, aangehouden…
Er is duidelijk een gebrek aan leiders in ons land. Mensen die de zaken in de hand houden.
Misschien zitten we op een keerpunt in onze maatschappij… Hopelijk is er een balans in aantocht.
Hopelijk zijn er leiders die ons naar dit evenwicht kunnen leiden.
Maar, het lijkt erop dat iedereen op elk ogenblik kan in verdenking gesteld worden. Er wordt precies gejaagd…
In de westerse maatschappij waarin wij leven met een overvolle regelgeving kan het niet anders of regels worden met de voeten getreden.
Gezond verstand telt blijkbaar niet meer…
Maar, wie wil nog leider zijn in dergelijke maatschappij? Wij hebben behoefte aan leiders overal, in alle geledingen van onze maatschappij, ook in de Media, leiders van alle origines, culturen, van alle markten thuis en komende uit alle lagen van de bevolking. Leiders die elkaar de zon in de ogen gunnen.
Een anekdote. Ik woon in Sint-Truiden en Brussel. Sedert twee jaar aan het Kanaal in Brussel. Jawel Molenbeek. Ik werk graag op internationaal vlak, leer graag nieuwe mensen kennen, overal in de wereld. Ben peter van een Moslim van Turkse origine! Peter van een Afrikaanse jongen. Prachtige kerels…
Enfin, Brussel is dus een optie. Uiteindelijk vind ik een woonst (met tuin, ik ben een Limburger). Er zou ook een promenade komen aan het Kanaal. Op dit ogenblik wordt die voor mijn deur aangelegd. Mijn kantoor zou eind oktober af kunnen zijn.
De eerste week werd mijn ruit op een privé - parking ingeslagen, GPS eruit gehaald en de wagen beschadigd. Enkele honderden meters verder ben ik dit dan aan de politie gaan aangeven. Daar deelde men mij mee: Welkom in Molenbeek, Meester.
Ik had er ooit van gehoord maar ondervond dit onmiddellijk een de lijve…
Op een avond ging ik naar de nachtwinkel, werd klem gereden door een Marokkaan die mij meedeelde dat hij altijd voorrang had omdat dit Marokkaans grondgebied was.
Op wie moet ik boos worden? Boos, inderdaad, want ik wil ongestoord leven, help graag mensen …
Ik ben zakenadvocaat en strafpleiter, stel mij als reactie veel vragen. Wat is het probleem van die mensen? Waarom doen ze zo? Zijn ze allemaal zo?
Neen, zeker niet. Maar er is een probleem…
Vorige week zijn er rellen uitgebroken, politieagenten gewond en ’s avonds horen wij schoten achter ons gebouw. Het is hier oorlog!
Limburg.
Gisteren reed in naar een geneesheer in Limburg en werd ik in Dilsen door de politie aangesproken omdat ik links van de weg geparkeerd stond. Ik was, voor mij dan, gewoon de weg aan het vragen.
Voor de politie was ik een crimineel, of zij behandelden mij tenminste als een crimineel want ik overtrad de wet. Maar die dame, aan wie ik de weg wou vragen, reed juist weg. Voor mezelf had ik dus geen keuze. Er was geen kat op die weg, in the middle of nowhere. Ik bracht niemand in gevaar en als ik niet snel reageerde was die dame weg met haar fiets…
Een mens zou voor minder zot beginnen te worden. Wie doet hier nog normaal? Wie gebruikt hier nog zijn gezond verstand? Wie is hier nog verdraagzaam?
In juli en augustus was ik vijf weken in Afrika.
De mensen tussen wie ik daar leef zeggen steeds ‘ja’ als je iets vraagt, durven geen neen te zeggen… omdat zij bezig zijn met (over)leven en dankbaar zijn voor alles wat hun hierbij helpt.
Zij kunnen zich niet veroorloven negatief te denken. Zij MOETEN positief blijven.
Hier zijn we bezig bij de grootste futiliteit een wet te maken, voor het minste probleem moet de overheid hier tussenkomen.
Iedereen heeft hier een mening.
Maar als er zich dan iets ernstig voordoet weet men niet meer van welk hout pijlen maken, is er niemand die het leiderschap op zich neemt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten