Dell vraagt doorhaling Merk Netbook

DELL, het pc bedrijf, heeft een aanvraag ingediend bij the US Patent and Trademark Office, om de doorhaling te bekomen van het merk ‘Netbook’ van het bedrijf PSION.
Psion is een Canadese bedrijf dat draagbare computers maakt er in het verleden een product verkocht heeft dat men Netbook noemde. Psion heeft het laatste jaar ingebrekestellingen verstuurd naar verscheidene bedrijven die het woord Netbook gebruikten. Dit is wat van je verwacht wordt als je eigenaar bent van het merk.
DELL neemt echter het standpunt dat Psion het merk niet meer gebruikt heeft voor de recente producten voor meer dan zes jaar. Dit blijkt inderdaad het geval te zijn  en dat er veel andere bedrijven de term Netbook gebruiken. (Asus, HP, Acer, Lenovo, LG, Samsung, MSI)

bron

De Vrederechter: Bevoegdheden

Cliënten hebben mij gevraagd op mijn blog bijdragen te schrijven over de Vrederechter; wie is hij?  welke zijn zijn taken?

 

De bijdrage zal verdeeld worden over verscheidene blogs.

 

De bevoegdheden van de vrederechter zijn opgesomd in artikel 590 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek

 

De vrederechter is bevoegd voor vordering waarvan het bedrag lager is dan € 1860 met als belangrijkste uitzondering de geschillen tussen werknemers en werkgevers.

 

Ongeacht het bedrag is de vrederechter bevoegd voor:

 

1.       geschillen in verband met huur of verhuur: de gewone huur, de woning huur, de handelshuur en de landpacht met voorkooprechten;

2.       uitzetting wegens het betrekken van plaatsen zonder recht of titel: bewoningsproblemen tussen ex-samenwonenden, krakers;

3.       geschillen over het gemeenschappelijk gebruik, genot, onderhoud, behoud of beheer van appartementsgebouwen;

4.       geschillen in verband met erfdienstbaarheden zoals rechten van overgang;

5.       burenruzies;

6.       geschillen in verband met de herziening van onderhoudsgelden na echtscheiding;

7.       bezitsvorderingen;

8.       geschillen in verband met onteigeningen, ruilverkavelingen;

9.       geschillen in verband met kleine nalatenschappen;

10.   geschillen in verband met kredietovereenkomsten en naamloze overdracht;

11.   aanduidingen van voorlopige bewindvoerders over personen die hun goederen niet kunnen beheren, alsook de opvolging ervan;

12.   gedwongen opname ingesloten instellingen van geesteszieken en de regeling van hun verder verblijf;

13.   verzoeken tot het bevelen van voorlopige maatregelen tussen echtgenoten of wettelijk samenwonenden en tot het bepalen van voorlopige onderhoudsuitkeringen voor echtscheiding;

14.   voogdij en adoptie (familieraad voor minderjarigen wezen);

15.   verzekeringen en inventarissen;

16.   opstellen van akten van bekendheid;

 

 

Aanvaarding van Algemene Voorwaarden, Hoe? Waar? Factuur Bestelbon

De meeste bedrijven gebruiken algemene voorwaarden om tijd te winnen.

 

De algemene voorwaarden vormen een kader van voorwaarden onder dewelke de ondernemer handelt met zijn klant.

 

Het is de bedoeling dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn op iedere transactie.

 

Probleem is dat deze algemene voorwaarden niet zomaar vanzelfsprekend van toepassing zijn. Stilzwijgende aanvaarding wordt enkel aanvaard tussen handelaars. Daarenboven moet er reeds een langdurige handelsrelatie bestaan. Als er geen langdurige handelsrelatie is zijn de algemene voorwaarden niet dringend en vatbaar voor protest.

 

Het is dus niet voldoende de algemene voorwaarden te vermelden op de achterzijde van de factuur.

 

Latere wijzigingen van de voorwaarden moeten zomaar niet aanvaard worden door een klant. Contractsvoorwaarden kunnen immers niet eenzijdig worden gewijzigd.

 

Het is dus best dat de algemene voorwaarden vermeld staan op de eerste plaats en vanaf het begin van de contractuele relatie met de klant. Ze worden best vermeldt reeds op de bestelbon of offerte. Dan eveneens op de leveringsbon en de factuur. Op deze documenten wordt uitdrukkelijk best vermeldt: "de klant verklaart kennisgenomen te hebben van de algemene voorwaarden van   en deze te aanvaarden."

 

Bij particulieren zal men steeds voorzichtig moeten zijn omdat deze daadwerkelijk kennis moeten nemen van bepaalde bedingen. Indien dit niet het geval is, zal op basis van artikel 32,23 van de wet op de handelspraktijken en de voorlichting en de bescherming van de consument, dit beding nietig verklaard worden.